مبانی نظری و پیشینه پژوهش مدیریت زمان (فصل دوم)
مبانی نظری و پیشینه پژوهش مدیریت زمان (فصل دوم)
توضیحات جامع و کامل :
مبانی نظری و پیشینه پژوهش (فصل دوم پایان نامه ارشد) مدیریت زمان در 25 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همرا با منبع نویسی درون متنی فارسی و انگلیسی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری در مورد متغیر و همچنین پیشینه در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب برای فصل دو پایان نامه
منبع : دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از مبانی نظری متغیر:
مفهوم زمان
زمان، این لغت در عربی و پارسی مشترک است . در پهلوی Zaman ، در ایران باستان Jemana، در زبان آرامی Jamna، در ارمنی Zhamanak، در سریانی Zabna و در عربی Zaman آمده است (خاکی، 1382). در مورد زمان و مفاهیم آن سخن بسیار گفته شده است، از یک سو معنای حقیقی زمان، مفهومی غیرقابل درک و دستیابی به معنای واقعی آن بسیار سخت میباشد و از سوی دیگر آنچه ما آن را زمان مینامیم در حقیقت وقتی است که در اختیار داریم، چون در کره زمین زندگی میکنیم و شرایط خاصی بر آن حاکم است، لذا گذشت زمان با توجه به تغییرات حرکت وضعی و انتقالی کره زمین اندازهگیری میشود (جواهری زاده، 1388).
از دیدگاه فلاسفه نیز یکی از قدیمیترین مباحث فلسفی مسأله ماهیت زمان بوده است. فیلسوفان گوناگون در تلقی از زمان اختلاف نظر دارند. بعضی از فلاسفه میگویند: زمان امری موهوم است و وجود ندارد, بعضی میگویند: زمان عبارت از فلک الفلاک است، عدهای گویند: زمان مطلق حرکت است. ارسطو، فارابی و ابن سینا نیز زمان را مقدار حرکت فلک اعظم میدانند (خاکی، 1382). در کتابهای فلسفی انواع مختلفی برای زمان مطرح شده است، از جمله: زمان حاضر، زمان حدوث، زمان حرکت، زمان حقیقی، زمان عدم، زمان عمومی، زمان ممتد، زمان همگانی و غیره (جواهری زاده، 1388). مفهوم زمان در گذر تاریخ تحولات مهمی را پشت سر نهاده است، میتوان گفت بشر زمان در اختیار خود را به پنج فعالیت مهم زیر اختصاص داده است: وقتی برای زنده ماندن، وقتی برای بهبود شیوههای تأمین نیازهای اولیه، وقتی برا ی آموزش تخصصی، وقتی برای سیر در آفاق و انفس، وقتی برای درک و فهم طبیعت و زندگی. درفرهنگ آکسفورد، زمان به عنوان تمام روزهای گذشته، حال و آینده تعریف میشود و فرهنگ وبستر زمان را کل دوران هستی جهان شناخته شده یا انسانیت میداند. بنابراین زمان ابعاد گستردهای به خود میگیرد که در بسترتاریخ و گذران زندگی شاهد بسیاری از مسائل و تحولات و تغییرات بوده و میباشد و به رغم تمام مسائل به راه خود ادمه میدهد (جواهری زاده، 1388).
چونگ (1372؛ به نقل از جواهری زاده، 1388) میگوید امروزه جهان مشحون از چیزهای گرانبهاست، خانه، زمین، اموال و غیره، اما پرارزشترین آنها زمان است. اتلاف وقت حتی از هدر دادن پول هم اسفناکتر است، زیرا شما همیشه قادر به تحصیل پول خواهی بود اما زمان هرگز باز نمیگردد. در واقع زمان پدیدهای لغزنده، فرَار، غیرمحسوس و ناپایدار است. زمان سرمایهای است بیشکل و بیوزن که باید آن را حس کرد و به دام انداخت. پس میتوان گفت زمان سرمایهای محدود اما دستیافتنی و مهارکردنی است (به پژوه، 1380).
2-4-2- مدیریت زمان
مدیریت زمان بیش از اداره فعالیتها در طول زمان است، مدیریت زمان مدیریت خود است. مدیریت خود درست مانند مدیریت چیزهای دیگر است، مدیریت زمان شامل مهارتهای برنامه ریزی، سازماندهی و کنترل کردن است (جواهری زاد، 1388). لاکین (1973) میگوید: مدیریت زمان یعنی فرایند تعین نیازها، گزینش هدفها برای وصول به این نیازها، تعین اولویتها و برنامه ریزی تکالیف به منظور حصول به این اهداف. برایدل (1986) نیز مینویسد مدیریت زمان یعنی مشخص نمودن نیازها و خواستهها، طبقهبندی آنها براساس اولویتها و اختصاص زمان و منابع مورد نیاز به آنها. مدیریت زمان را میتوان مانند وسیله نقلیهای در نظر گرفت که میتواند انسان را از جایی که هست به جایی که میخواهد برسد، حمل کند. مدیریت زمان یک دیسیپیلین شخصی است که وقتی انسان با آن احاطه پیدا میکند، میتواند آنچه را میخواهد به دست آورد (تریسی، 2004؛ ترجمه عرب و زارع, 1388).
یادگیری مدیریت زمان سبب میشود: 1- فرد از انرژی و استرس کمتری برخوردار شود 2- عزتنفس افزایش یابد 3- از طریق یادگیری مهارت مدیریت زمان شخص مکان کنترل درونی کسب میکند و احساس میکند که به محیط و سرنوشت خود مسلط است (تریسی, 2004, ترجمه قراچهداغی, 1385).
در مبحث مدیریت زمان مسئلهای که بیشتر به آن اشاره میشود، برنامهریزی است، مدیریت زمان نیز مانند مدیریت هر منبع دیگری یک فرایند است؛ این فرایند شامل برنامهریزی، سازماندهی و کنترل استفاده از آن منبع برای دستیابی به اهداف عملکردی است (شرمرهورن، 2002). این مبحث که چگونه میتوان زمان را تحت مدیریت خود قرار داد به دهه 50 و60 میلادی برمیگردد، به طوری که پیرامون آن بحثهای زیادی توسط صاحبنظران صورت گرفته است (مککی، 1959؛ دراکر، 1967؛ مکنزی، 1972؛ مک لاگین، 1991؛ به نقل از سواری, 1388). بدیهی است که زمان نیاز به مدیریت دارد و مدیریت زمان یک مهارت مهم است که باید مورد توجه قرار گیرد اما تا کنون تحقیقات اندکی در این زمینه به ویژه درباره دانشجویان و دانشآموزان انجام شده است (ترومن وهارتلی، 1996). که با توجه به ضعف تحقیقاتی در این زمینه میتوان پژوهشهای متعددی را در ارتباط با آموزش مدیریت زمان و راهها و شیوههای به کارگیری صحیح آن انجام داد.
2-4-3- سیر تکامل مدیریت زمان
اولین اشارات به مدیریت زمان از راهبان بندیکت نقل شده است که نکتهای را در مورد برنامهریزی فعالیتهایشان از حداقل قرن ششم پس از میلاد به بعد ثابت میکند. در حالی که جوامع دارای ساختار و سازماندهی پیچیده تر میشدند، بهتدریج و به ناچار شکلی از مدیریت زمان پدید آمد. با این وجود، هر چند که تخصیص و برنامه ریزی زمان باب شد، ولی برای قرون متمادی هیچ مطالعهای در این زمینه که چگونه از زمان به عنوان منبع ارزشمند، حداکثر استفاده را بکنیم، صورت نگرفت. اواخر قرن هفدهم بود که تکنولوژی به صورتی پیش رفت که ساعتهای قابل اعتماد ساخته شدند. استفاده از ساعت تا قرن هیجدهم به صورت گسترده معمول نبود (جی راس، 2002؛ ترجمه مینوبخش، 1384).
2-4-3-1- آدام اسمیت: در
اوایل سالهای 1700، صاحبان کارخانهها شروع به تحمیل نظم زمانی به
کارکنانشان کردند. بسیاری از کارخانهها نوعی « کارت ساعت کار» تهیه
کردند. و به کارکنانی که دیر میرسیدند جریمه های نقدی تعلق میگرفت. در
انگلستان، جوزیا وجوود (95- 1730) اولین سیستم ثبت ساعت ورود را در
کارخانههای سفالگریاش در استافوردشایر به کار گرفت. در همین زمان، آدام
اسمیت اقتصاددان در حال تهیه تئوریهایش در زمینه ماهیت و علل ثروت ملل
بود. این رساله نظری در مورد سرمایهداری میگوید که مقدار کار انجام شده
در یک محصول، قیمت آن را تعیین میکند، به عبارت دیگر ثروت یک ملت توسط
زمان صرف شده برای کار ایجاد میشود. دانشمندان امروزی و مدرن
قیمت : 19,000 تومان
بلافاصله پس از پرداخت ، لینک دانلود به شما نمایش داده می شود و همچنین یک نسخه نیز برای شما ایمیل می شود .
