پکیج (پروتکل) آموزشی درمانی خود دلگر‌م سازی (آموزش دلگرمی)

پکیج (پروتکل) آموزشی درمانی خود دلگر‌م سازی (آموزش دلگرمی) پکیج (پروتکل) آموزشی درمانی خود دلگر‌م سازی (آموزش دلگرمی) در 41 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

دسته بندی	پکیج های درمانی روانشناسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	60 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	41

پکیج (پروتکل) آموزشی درمانی خود دلگر‌م سازی (آموزش دلگرمی) در 41 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

توضیحات پکیج (پروتکل) درمانی آموزشی روانشناسی

آماده سازی در 10 جلسه درمانی

طراحی شده به صورت آموزش گروهی

آماده شده در بیش از   41  صفحه به صورت جامع (فونت B lotus)

دارای شرح جلسات به صورت کامل جهت اجرا

دارای رفرنس معتبر و به شیوه   APA

 

توجه: این پکیج (پروتکل) شامل شرح جلسات برای آموزش و اجرا می باشد. لازم به ذکر است که این پکیج برگفته از پایان نامه های کارشناسی ارشد و دکتری دفاع شده می باشد و در تحقیقات مختلف مورد استفاده قرار گرفته و با جامعه و نمونه ایرانی سنخیت کامل دارد.

 

 

نمونه ای از جلسات درمانی و مبانی نظری پکیج مورد نظر:

پکیج (پروتکل) آموزشی درمانی خود دلگر‌م سازی (آموزش دلگرمی)

 

بر مبنای ساختار جلسات آموزش دلگرمی شوناکر (1980؛ نقل از باهلمن و دینتر، 2001)

دلگر‌م‌سازی از جمله مفاهیم کاربردی روان‌شناسی آدلری است که بویژه در محیطهای تربیتی نتایج غیرقابل انکاری دارد. این پروتکل براساس مدل شوناکر تدوین شده و مطالب مرتبطی مبتنی بر آموزه‌های فرهنگی به آن افزوده شده است. هریک از این ده جلسه براساس ساختار مشخص 6 مرحله‌ای سازمان‌دهی می‌شود. وقتی به افراد زمان داده می‌شود تا از نگرانی‌های دیگرشان رها شوند، آنها می‌توانند بر یک چیز یا موضوع جدید متمرکز شوند، به همین دلیل نخستین مرحله از یک تمرین آرامش‌بخشی تشکیل می‌شود تا به شرکت‌کنندگان این امکان را بدهد تا از نگرانی‌های روزمره خود رها شوند. در خلال تمرین آرامش‌بخشی مشاور ایده‌ها و تفکرات دلگرم‌کننده می‌دهد، سپس بازخورد تکالیف جلسه‌ی قبل مورد بررسی قرار می‌یرد. یک عنصر ثابت بازخورد این است که در آن به شرکت‌کننده، یک دقیقه وقت داده می‌شود تا به بقیه‌ی گروه چیزی در مورد تجربه‌ی خودش درباره‌ی تکلیفش بگوید.

هدف این تمرین تبادل تجارب برای یاد گرفتن چگونگی گفتن چیزی با یک شیوه‌ی مختصر و بیان ایده‌ها و افکار فرد است. در نتیجه، اطلاعات در خصوص موضوع خاصی که در آن جلسه بر آن تمرکز شده، مورد ملاحظه قرار گیرد. مرحله‌ی چهارم، شامل تمرین مرتبط با این اطلاعات است. پس از اینکه تکلیف هفته‌ی آینده، تشریح شد، جلسه با یک تمرین آرامش‌بخشی دیگر به نام گام آینده به پایان می‌رسد. در خلال این تمرین مشاور از شرکت‌کنندگان می‌خواهد به شیوه‌هایی که آنها می‌توانند مهارتهای جدید و اطلاعات آن جلسه را در زندگی روزمره‌ی خود به کارگیرند، فکر کنند و از آنها می‌خواهد چنین موقعیت‌هایی را مجسم کنند. این نوع تجسم احتمال اینکه اطلاعات و تمرین‌ها به زندگی روزمره‌ی شرکت‌کنندگان تعمیم یابد و رفتارهای دلگرم‌کننده بخشی ذاتی از مجموعه‌ی رفتاری آنها بشود و افزایش می‌دهد. محتوای این ده جلسه به شرح زیر می‌باشد (باهلمن و دینتر، 2001).

عناوین و اهداف جلسات آموزش خوددلگر‌م سازی بر مبنای عناوین و اهداف جلسات آموزش دلگرمی شوناکر (1980): (برگرفته از باهلمن و دینتر، 2001).

جلسه اول

اهداف:

1. معرفی خود به عنوان آموزش‌دهنده

2. معرفی اجمالی هر یک از اعضای گروه

3. معرفی کل برنامه و بیان قوانین

4. در ادامه به هر یک از اعضا دعوت‌نامه‌ای داده می‌شود تا با محتوای جلسات و اهداف آن بیشتر آشنا شده و روابط حسنه نیز کاملتر گردد.

5. انجام تمرین آرامش‌بخشی

6. ارائه‌ی اطلاعات در خصوص این جلسه.

7. معرفی مفهوم دلگرمی و آموزش رفتارها و ویژگی‌هایی که دلگرم‌کننده هستند.

8. شرکت‌کنندگان در مورد رفتارها و ویژگی‌هایی که دلگرم‌کننده هستند یاد می‌گیرند و بحث می‌کنند. برای توضیح مفهوم دلگرمی ابتدا از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا هریک نظر خود را درباره‌ی این مفهوم بیان کنند.

فعالیت

دلگرمی جوهر اعتماد به نفس را در فرد افزایش می‌دهد و به شخص پیام می‌دهد که او آنگونه که هست و نه آنگونه که باید باشد، به اندازه‌ی کافی خوب است (شیلینگ، ترجمه‌ی آرین، 1382). دلگرمی نیازمند یک تغییر ظریف است که در طی آن تمرکز افراد از روی کلمات منفی که اغلب افراد به خاطر نقص‌ها و کمبودهایشان به ‌وسیله‌ی آنها بمباران می‌شوند به روی کلمات و نگرشهای مثبت تغییر می‌کنند. به عبارت دیگر دلگرمی و در نظر گرفتن ‌جنبه‌های مثبت و منفی، انتخاب آگاهانه برای توجه کردن به مسائل و آگاهی در مورد آنچه انجام ‌می‌دهیم، می‌باشد بطوری که در زندگی سودمندتر و مؤثرتر عمل کنیم (اکستین و کوک، 2005). دلگرم کردن مهارتی است که آموخته می‌شود و یک شبه حاصل نمی‌شود و با تمرین بدست ‌می‌آید (دینک مایر و مک کی، 1983، ترجمه‌ی قراچه داغی، 1384).

دلگرمی هرچیزی است که یک فرد انجام می‌دهد تا باعث شود فرد دیگر احساس بهتری داشته باشد و به صورت اثربخش تری کار کند و برای سهیم شدن در بهبود و رفاه حال دیگران و کل جامعه اشتیاق بیشتری نشان می‌دهد. این نتایج آشکار می‌شود چون آن فرد این احساس را دارد که به اندازه کافی خوب است، تعلق دارد، توسط دیگران پذیرفته شده است و این احساس را دارد که "من ‌می‌توانم" (شوناکر، 1996؛ به نقل باهلمن و دینتر، 2001). دردلگر‌م سازی تلاش می‌شود تا فرد به خود و توانایی‌هایش اعتماد کند. یعنی توانایی‌هایش را بشناسد و بداند قادر است چه ‌فعالیت‌هایی را به طور مستقل انجام دهد، دلگرمی مستلزم بکارگیری ‌تلاش‌ها و ‌توانایی‌های افراد با وجود موانع و خطراتی است که در زندگی روزمره وجود دارد، و این امر منجر به توانمندی درونی انسانها می‌شود.

همچنین دلگرمی اعتماد شخص و احساسش و درکش از خودش را قوت ‌می‌بخشد و در نتیجه کلیدی برای بالندگی شخص است. در نتیجه دلگرمی، نوعی احساس شخصی است که فرد تعلقات و امیالش را متوقف ‌می‌کند تا منفعت اجتماعی را افزایش دهد. بنابراین، دلگرمی هم هدف شخصی و هم هدف اجتماعی است (باهلمن و دینتر، 2001). در ایکورس معتقد است که

به دلگرمی در افراد به اندازه‌ی نیاز گیاه به آب است و همه در هر سنی به آن نیازمندند (مایبل و مایبل، 2006؛ به نقل از علیزاده و همکاران، 1391). دنیک مایر و لوسونسی (1996؛ به نقل از چستون، 2000) معتقدند که دلگرمی فرآیند تسهیل رشد منابع درونی فرد و جرأت برای حرکت مثبت است و مک کی (1992) بر این باور است که برای اینکه چنین فرآیندی رخ می‌دهد باید به جای ‌ناتوانی‌ها به داشته‌ها و نیرومندی‌ها تأکید نمود. در واقع دلگرمی نوعی واقعاً انکار یا سرکوب ساده لوحانه ی چیزهای منفی نیست. بلکه دیدن مثبت‌ها و منفی‌ها در کنار هم و آگاهانه توجه کردن به مثبت‌ها با این بینش که چنین اینگونه عمل کردن در زندگی سودمندتر است تا زمانی که خود را در دام منفی‎ها اسیر سازیم (باهلمن و دینتر، 2001). تحسین پاداش است که برای یک موفقیت بدست آمده و تکمیل شده پرداخت می‌شود، تحسین یک داوری ارزشمند است و در تحسین فرد تحسین کننده در یک موضع برتر قرار دارد (دنیک مایر و مک کی، 1983، ترجمه‌ی قراچه داغی، 1384). در حالیکه، دلگرمی بر فرآیند متمرکز است و باید قبل از اینکه فرد تکلیف خود را کامل کند یا حتی قبل از شروع بگیرد (تامسون و رادولف، 2000).

حتی دلگرمی می تواند در زمانی که موفقیتی بدست نیامده اعمال شود. دلگرمی می تواند مشمول تلاش، پیش رفت و حتی نشان دادن علاقه باشد. دلگرمی تصدیق کردن است و نشانه‌ی قدرشناسی از توانمندی ها و تعریف از توانمندی‌ها و موفقیت هاست و به افراد کمک ‌می‌کند تا هدف‌های واقع بینانه‌ای برای خود در نظر بگیرند (دینک مایر و مک کی، 1983، ترجمه‌ی قراچه داغی، 1384). در دلگرمی تأکید بر پذیرش فرد است؛ و انگیزه و محرک تلاش برای افزایش احساس و مشارکت با بشریت است. سپس در ادامه ی جلسه‌ی چند نکته دلگرم‌کننده مطرح گردید:

 

پرهیز از یأس و ناامیدی.

سعی و تلاش مهم‌تر از نتیجه است.

تلاش برای پیشرفت.

عمل فرد را از خود او جداکردن

توجه به نقاط مثبت.

نشان دادن اعتماد.

اشتباه را یک شکست تلقی نکردن.

به کسب موفقیت امیدوار بودن.

موفقیت فرآورده ی جانبی است.

جرأت پذیرفتن کامل نبودن را داشتن.

از ناامید کردن و بی ارزش کردن دیگران پرهیز کردن.

مثبت اندیش بودن و خوش بینانه نگاه کردن به زندگی.

جلسه با یک تمرین آرامش‌بخشی دیگر به پایان رسید، در خلال این تمرین مشاور از شرکت‌کنندگان خواست به شیوه‌هایی که آن ها می‌توانند مهارت‌هایی جدید و اطلاعات آن جلسه را در زندگی روزمره‌ی خود بکار گیرند، فکر کنند و همچنین از آن ها خواست چنین موقعیت‌هایی را مجسم کنند.

تکلیف

1) پنج رفتار دلگرم‌کننده را در ارتباط با دیگران بیان کنید.

2) به اثرات متفاوت دلگرمی بر روی اعضای ‌خانواده‌ی خود توجه نموده و در جلسه‌ی آینده آن را در کلاس مطرح سازند.

جلسه دوم

هدف:

آموزش مفهوم هدف‌گرایی رفتار انسان.

فعالیت:

‌همه‌ی رفتارهای بشر دارای قصد و هدف است. افراد بشر از موهبت آزادی و انتخاب برخوردارند (یک ویژگی منحصر به فرد انسان  که او آن را در قدرت خلاص طبیعت انسان نامید) و اهداف رفتار انسان به ‌وسیله‌ی فرد خلق می‌شود. توصیف انسان با مفاهیمی چون خلاق، انتخاب گر، تصمیم‌گیرندگان مختار، گویای آن است که انسان ‌هدف‌هایشان را بر ‌می‌گزینند. سپس به سوی این هدف ها که فکر می‌کنند به آن موقعیتی در این جهان می‌دهد و..........

..........

.........................

................................................

......................................................................